گردشگری صنعتی چندبعدی است و منافع بسیاری برای مقاصد به همراه دارد. اصفهان شهری فرهنگی است و به عنوان شهر خالق
صنایع دستی و مقصد گردشگری خلاق شناخته شده است. اگر بخواهیم اصفهان شهری خلاق بماند الزام است روی کودکان سرمایه
گذاری شود تا نسل آینده خلاق تربیت شوند. همانطور که ریچاردز و ویلسون_( 2007 )خلاقیت شهروندان، مدیران و سایر ذی نفعان شهری
را مهمترین دارایی یک شهر میدانند و معتقدند که اگر فرصتهای مناسب در اختیار افراد قرار بگیرد، میتوانند کارهای خارق العاده انجام دهند.
کارگاه آموزش صنایع دستی
طبق نتایج تحقیق و همسو با اولسون و ایوانوف( 2010)که افراد 18 سال به بالا را بررسی میکند و بیان کرده است که در تحقیقات
علمی کمتر به کودکان توجه شده است. برای اینکه توانایی های بالقوه در کودک به بالفعل تبدیل شود، بایستی تواناییهای خلاق
آنان را در کودکی پرورش داده تا در آینده بتوان انسان هایی ماهر و خالق در زمینه های مختلف پرورش داد.
کار کردن با هنرهای خلاق از جمله صنایع دستی منجر به پرورش خلاقیت و تربیت افراد اندیشمند میشود، همچنین اشتغال آفرینی و
تولید و آموزش محصولات صنایع دستی برای قشرهای مختلف، علی الخصوص کودکان، به جهت رفع عقب ماندگی های اقتصادی و
فرهنگی و تقویت مبانی استقلال کشور از اهمیت بالایی برخوردار است.
در این میان نقش آموزش صنایع دستی در ایجاد خلاقیت کودکان از اهمیت بالای برخوردار است. چرا که صنایع دستی در برنامه آموزشی
مدارس نقش موثر و پررنگی نداشته و در پی بررسی های بعمل آمده، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که آموزش صنایع دستی و ایجاد
خلاقیت ارتباطی دوسویه با هم دارند. به هرروی، هوش در کودکان به صورت ثابت وجود دارد ولی خلاقیت تحت شرایط مختلف زندگی
خانواده ها و در کودکان با ضریب هوشی های مختلف، به صورت کم و یا زیاد وجود دارد. به عبارت دقیق تر، هوش و خلاقیت الزاماً ارتباط
دوسویه ندارند؛ هرچه شرایط مساعدتر باشد خلاقیت افزایش بیشتری می یابد. در بررسی ها دیده شد کودکانی که بیشتر در معرض
آموزش و تولید محصولات صنایع دستی قرار داشتند خلاقیت، مهارت، اعتماد به نفس و تمرکز بیشتری داشتند. هنر به کودکان امکان می
دهد تا با کارهای عملی، (ساختن) و (طراحی کردن) را تجربه کنند و این خود موجب پرورش خلاقیت آنان میشود(لنکستر، 1377 .)اگر هنر
در عمق وجود کودک راه یابد میتواند تأثیرات خویش را بر جای بگذارد واین جدای از انجام کارهای تقلیدی است که وادار میکند کودک در یک
چارچوب و بدون تفکر با هنر رابطه برقرار کند که تأثیری نیز در خلاقیت کودک ندارد. در این رابطه نباید آزادی کودکان را به هنگام انجام
فعالیتهای هنری محدود کرد تا کودک بتواند خواسته ها، تمایلات، افکار و احساسات خوشایند خود را بیان کند. . اگر کودکان تحت نظر یک
مربی و تسهیل گر کارآزموده قرار گیرند که به نان کمک کند که آزادانه قوه تخیل خود را به کار گیرند ، میتوانند با خلق آثار هنری به رشد
فکری خود کمک کنند و از طرفی باعث میشود انسان به ماهیت درونی کودک پی برده و شناخت بیشتری به دست آورد. در این راستا نیک(2011 )
نیز به نقش آرامش بخش هنر تأکید کرده و بیان میکند که هنر با خلق زیبایی ها به مغز انسان آرامش می دهد و کمک میک ند که مغز در فضایی
دور از دلهره و استرس تفکر کند. همینطور نیوتن و دانکین ،ضمن اینکه مؤید تأثیر هنر بر خلاقیت است، بر اثرگذاری محیط در تقویت حس اعتماد
به نفس و قدرت ایده پردازی تأکید میکند. گردشگری این پتانسیل را دارد که محیط و بستر مناسب را برای کودکان فراهم کند و کارگاه های صنایع دستی
را به مکانی جذاب برای آموزش تبدیل کند. گردشگری و صنایع دستی بدون شک به طو جدایی ناپذیری با منافع متقابل برای ساختن و ترویج یک بخش و
حمایت از یکدیگر در ارتباط هستند.
گردشگری خالق هنرمحور اثرات مختلفی روی کودکان و همچنین جامعه محلی خواهد داشت؛ که در شش دسته طبقه بندی میشود. از جمله اثرات اجتماعی،
فرهنگی، اقتصادی و همچنین ارتقای مهارت های فردی کودک از جمله افزایش خالقیت و نوآوری، افزایش اعتماد به نفس و یادگیری آداب معاشرت، هماهنگی
چشم و دست و ذهن، همچنین افزایش ذوق هنری و نیز خودشناسی کودک میشود. اثراتی نیز روی جامعه میزبان خواهد داشت، از جمله افزایش خالقیت آنان و
همچنین رشد اقتصادی وفرهنگی آنان را به همراه خواهد داشت. همچنین با توجه به نقش پر رنگ کودکان در انتخاب مقصد و فعالیتها در سفر، توجه به فعالیتهای
مخصوص برای آنان از اهمیت خاصی برخوردار است؛ لذا گردشگری خالق هنر محور مبتنی بر صنایع دستی میتواند تجربه های منحصر به فرد برای کودکان در شهر
اصفهان باشد. این اثرات و اهمیت توجه به کودکان و آینده جامعه، لزوم برنامه ریزی های بیشتر در این زمینه را نشان می دهد.